Wetboek voor Bloggers: Judge Joyce Lie over bloggen op Twitter

Vooraf: wat is microbloggen nu eigenlijk?

Microblogging is een internetdienstvariatie die gebruikers in staat stelt korte tekst- of multimediafragmenten op het internet te publiceren. Zoals de naam al aangeeft lijkt microblogging op “gewoon” bloggen (het bijhouden van een weblog), alleen zijn bij microbloggen de fragmenten veel kleiner. Dikwijls gaat het om een enkele foto (met titel of bijschrift), of om een klein tekstbericht van niet meer dan enkele regels. In ieder geval niet langer dan 140 tekens.
De term microblogging wordt voor Twitter gebruikt omdat een Twitterpagina eruitziet als een blog doordat er allemaal korte berichten op te lezen zijn. Door de constante berichtenstroom is Twitter een vluchtiger medium dan blogs die op een WordPress site of op Facebook verschijnen.

En dan nu, spotlights on Joyce! (Sorry Joyce, we hebben gemerkt dat je daar een afkeer van hebt)

Je tweet in je rol als rechter en taalliefhebber. Waarom koos je ervoor om op Twitter te bloggen en niet een ander platform?

“Is Twitteren ook een vorm van bloggen? Daar had ik nog niet eerder zo over nagedacht, ik heb mezelf nog niet eerder als ‘blogger’ beschouwd.” Ik geef toe dat het voor mij ook nieuw was maar dat ze zich dus inderdaad een microblogger kan noemen. “Nou leuk! Twitter was geen bewuste keuze. Sterker nog, aanvankelijk vond ik het eigenlijk maar een gek medium. Maar ik hoorde steeds vaker dat er bijvoorbeeld op televisie werd gezegd: “U kunt meetwitteren onder de hashtag…”, en dan dacht ik: wat houdt dat dan in, dat twitteren? Het leek me belangrijk te weten wat het is, want social media worden hoe langer hoe belangrijker in de maatschappij. Zou ik er geen kennis van nemen, dan zou ik als rechter een stuk missen. Daarom vond ik dat ik op z’n minst moest weten wat het is. Ik bleek het erg leuk te vinden! Dat het een sneller medium is dan bijvoorbeeld Facebook heeft geen rol gespeeld.”

Wat is het doel van je tweets?

“Ik vind het belangrijk dat je als rechter in de maatschappij staat en op de hoogte bent van de actualiteit door bijvoorbeeld kranten te lezen en het nieuws te kijken. Sinds een aantal jaar hoort daar de kennisname van snellere media ook bij. Ik gebruik Twitter om te laten zien dat het werk als rechter inhoudt, dat we juist niet in een ivoren toren zitten, om misvattingen recht te zetten en om te horen wat er speelt, niet onbelangrijk bij mijn werk.”

Kun je een concreet, geanonimiseerd voorbeeld geven waarbij je kennis, die je had opgedaan via Twitter, hebt omgezet of hebt laten meewegen in een rechterlijk oordeel?

“Nee, een voorbeeld heb ik zo even niet, maar de kennis die ik via social media van zaken neem komt van pas bij mijn werk, ook omdat ik er nog beter door leerde relativeren. Met name Twitter heeft zijn eigen dynamiek, dat neem je mee. Je weet dat zaken gigantisch snel kunnen worden opgeblazen, als een storm in een glas water. Maar in zijn algemeenheid ben ik dol op de snelheid van Twitter.”

Over die snelheid gesproken, hoe secuur ben je wat er wel of niet op je Twittertimeline verschijnt? Anders gezegd: alles lijkt zo snel te moeten, kun je nog wel secuur zijn?

“Toen ik net begon met Twitter en nog wat onwennig was, legde ik elke letter op een goudschaaltje. Ik merkte al wel snel dat het me vrij natuurlijk af ging en ik vind het dus niet lastig om te wegen wat ik wel en niet kan zeggen op Twitter. Omdat de berichten schriftelijk zijn is er de gelegenheid om over je woorden na te denken, dus in die zin is het helemaal niet zo ‘snel’. Dat je die controle hebt, is prettig. Wat ik bijvoorbeeld niet doe, is deelnemen aan discussies over al te maatschappelijke onderwerpen, ik neem er wel kennis van, maar zoiets zal je niet zien verschijnen op mijn Twitterprofiel.”

Is het microbloggen goed te combineren met je baan binnen Rechtspraak?

“Ja hoor. Ik werk fulltime (Dit is bij de overheid meestal 36 uur, red.) en probeer “Tweet-tijd” te vinden in de vrije uren of wanneer ik pauzeer. En zelfs al post ik minder, nog steeds kan ik mijn lezers bedienen, er wordt natuurlijk geen constante stroom aan berichten van me verwacht. Onlangs had ik een lange periode ouderschapsverlof en toen merkte ik pas hoe veel er eigenlijk over mijn vakgebied te lezen valt. No way, dat ik dat allemaal kan bijhouden; dat hoeft ook niet.”

Je hoort de laatste tijd in bloggerland dat er verhoogde pressure is voor content, herken jij je daarin?

“Druk, nee die voel ik niet. Alleen al op Rechtspraak.nl verschijnen dagelijks veel uitspraken die ik zou willen delen. Die scan ik op inhoud en beoordeel wat interessant is om te delen.
Ik denk dus wel na over wat ik post, dat het materiaal is waarmee ik mijn lezers kan bedienen. Ik ga niet meer (alleen) van mijzelf uit. Eerst maakte ik recreatiever gebruik van Twitter. Naarmate het aantal volgers groeide, groeide ook het gevoel dat het meer moest zijn dan een hobby-account.”

Je bent bestuursrechter, auteursrechtelijke kwesties zullen in de rechtszaal waarschijnlijk niet zo snel op je pad komen. Ben je weleens in aanraking gekomen met de juridische kant van het bloggen?

“Over de dingen die ik tweet begon ik me eerder ook weleens af te vragen of ik bepaalde dingen wel gewoon kon plaatsen. Zo deel(de) ik weleens striptekeningen van Jesse van Muylwijck en bedacht me op gegeven moment: wacht, dit is zijn maaksel, stemt hij er wel mee in dat ik dat op Twitter deel? Daarop heb ik hem een e-mail gestuurd om dat te vragen. Hij vond het gelukkig geen probleem maar stelde voor dat ik zijn gegevens er wel bij zou vermelden. Sindsdien mailen we altijd eerst even voordat ik iets van hem plaats. Zo’n zelfde conversatie heb ik een keer met een columnist gevoerd. Ik ben me bewust van andermans auteursrecht en wil dat zeker niet schenden.
Overigens kwam ik er via Charlotte’s Law achter dat Google afbeeldingen niet zomaar kunnen worden gebruikt, daar was ik me in eerste instantie niet van bewust! Daar ben ik me verder over gaan informeren en kwam erachter dat het allemaal nog pionieren lijkt te zijn omdat de Auteurswet niet specifiek voor internet geschreven is. Interessant om over na te denken! Voor de Google afbeeldingen heb ik ‘Google advanced search’ als oplossing gevonden. Dat systeem filtert de beelden die beschikbaar zijn voor algemeen gebruik.
Ik vind het erg belangrijk geen dingen te doen die niet kloppen. Je bent rechter, dus je moet het goed doen. Al vind ik niet dat ik daarin een voorbeeldfunctie bekleed, in die zin dat ik me de persoon voel die het juist gebruik van de Auteurswet moet promoten of aankaarten; dat doet Charlottes’ Law al heel goed! Maar ik vind dat ik wel de verantwoordelijkheid heb m’n zaakjes zo goed mogelijk geregeld te hebben.”

Zijn je rechterlijke onpartijdigheid en onafhankelijkheid weleens in het geding gekomen door je Twitter-account?

“Dat is een vraag die ik vaak gesteld krijg. Ik heb echter nooit het gevoel dat die twee zaken in het geding komen. Ik Twitter nooit “op het randje” en heb nooit de behoefte mij online uit te spreken over zaken die gevoelig liggen. Je zou kunnen zeggen dat ik me onbewust bewust ben van de rol die ik daar heb, dat gaat vanzelf.”

De Rechtspraak kent een nevenfunctie-register waarin rechters moeten aangeven wat zij naast hun rechterlijke taak doen. Je column in NRC wordt er bijvoorbeeld in vermeld. Heb jij je blog ook als nevenfunctie moeten aanmelden?

“Nee, ik hoefde dat niet te vermelden, er is bijna niets openbaarder dan Twitter.”

Er zijn rechtbanken die best moeilijk doen over actief social media gebruik van hun medewerkers, in Den Haag is dat tenminste zo. Heb jij je te houden aan een protocol voor het gebruik van social media?

“Nee, daarin word ik niet beperkt, er zijn vanuit de rechtbank in ’s-Hertogenbosch geen voorschriften. Er wordt van uitgegaan dat men gewoon het gezonde verstand gebruikt, je mag ervan uitgaan dat een rechter snapt wat hij of zij wel/niet mag Twitteren. Als ik op een verjaardagsfeestje ben of in de kroeg sta is het niet anders. Nuancering is een part of life voor een rechter.
In het verleden, 2009 meen ik, zijn er door een andere rechtbank wel regels over het gebruik van social media opgesteld. Wanneer je die leest kun je niet anders denken dan: Wat een vanzelfsprekendheden, ze lezen als open deuren. Wel juich ik de zogenaamde bewustwordingssessies die bij bijvoorbeeld mijn rechtbank worden georganiseerd toe. Medewerkers worden zo geïnformeerd over social media en gewezen op de impact van online handelingen. Zo krijgen we voorbeelden voorgeschoteld van figuren in publieke functies die op zijn zachts gezegd ‘niet zulke handige’ berichten wereldkundig hadden gemaakt.
Maar nog steeds denk ik dat de Rechtspraak erop moet vertrouwen dat medewerkers in staat zijn sociale media missers te voorkomen. Op het stellen van regels ben ik faliekant tegen.”

“Mijn volgers? Ik heb geen idee waar ze vandaan komen, maar ik vind het heel leuk dàt ze komen!”

Je Twitterpagina staat duidelijk in de belangstelling, het is inmiddels goed voor bijna 10.000 volgers. Hoe kom je aan zo veel lezers?

“Hoe dat ontstaat is mij onbekend, dat gaat druppelsgewijs. Ik heb geen idee waar ze vandaan komen, maar ik vind het heel leuk dat ze komen!
Het is heel mooi dat de inhoud van het werk van de rechter meer bekendheid krijgt. Dat is ook mijn missie, kennis over het werk van rechters verspreiden, laten zien wat het inhoudt en aantoonbare misvattingen nuanceren of weerleggen. Het is geweldig wanneer je van iemand terug hoort dat hij/zij meer van de rechtspraak begrijpt door je posts.”

Hoe staat het met jouw privacy, wordt je veel herkend?

“Op juridische bijeenkomsten zijn er vaak mensen die weten wie ik ben, terwijl ik niet altijd weet wie zij zijn. Maar dat vind ik niet vervelend, er ontstaan vaak zelfs heel leuke gesprekken door en daar kan ik erg van genieten.
Er is weleens een situatie geweest die me een beetje benauwde: ik had in een restaurant gegeten en bij thuiskomst had ik een bericht van een onbekende “was het lekker eten in restaurant X, @judgejoyce_?”. Terwijl ik die persoon in het restaurant helemaal niet gezien had, en ook niet kende. Dat voelde een tikkeltje vreemd, hoewel er natuurlijk geen vervelende bedoeling achter zat. Ik zou er moeilijk aan kunnen wennen als dat soort dingen vaker zouden voorkomen. Daarom houd ik het bij Twitter en Facebook en wil liever niet bekender worden dan ik nu ben. Ik blijf liever in de juridische luwte.”

Begrijpen we het goed dat je dus gematigd wilt uitbreiden of niet echt behoefte hebt aan meer volgers?

“In tegendeel! Ik zou graag uitbreiden en meer volgers genereren, hoe meer mensen kennis kunnen nemen van wat ons werk inhoudt, hoe beter, maar ik wil mezelf niet bekender maken via andere platformen.”

Het gesprek komt op ‘the latest Twitter buzz’: gaat Twitter de 140 karakters limiet loslaten?

“Ik moest echt bijna huilen – innerlijk dan – toen ik dat hoorde! Dat zou ik echt niet leuk vinden, want daarmee is dan de hele kunst om iets in 140 tekens te passen weg! Op Twitter kwam ik ooit een grapje ‘Dat moment dat je tweet 141 tekens bevat en je moet gaan beslissen welke grammaticale misdaad je moet gaan plegen’ tegen. Die grammaticale misdaden bega ik niet graag, maar ik speel wel graag met de 140-tekens-limiet; het is een leuke uitdaging om alles precies daarbinnen te laten passen. Het mooie aan Twitter is dat je kunt linken naar andere, langere stukken tekst. Dat vind ik een van de beste dingen van Twitter.
Ik heb – aanvankelijk bij wijze van experiment – een paar maanden geleden ook een Facebookaccount voor Judge Joyce aangemaakt. Het is wel grappig om te merken dat Facebook een ander publiek aantrekt. Daar heb ik veel meer jongeren, studenten en vrouwen als volger dan op Twitter het geval is. Het is een heel ander medium; het gaat langzamer dan Twitter (Jeroen Veldhuis, De Bloggende Advocaat, zei eens dat een tweet een gemiddelde levensduur van 18 minuten heeft), en dat maakt ook dat ik er anders mee omga: ik deel op Facebook minder uitspraken dan op Twitter, op Facebook verschijnt enkel een selectie.”

Dank je wel Joyce, voor je boeiende vertellingen over microbloggen op Twitter en hoe social media en een functie in de rechterlijke macht hand in hand met elkaar kunnen gaan. Je bescheidenheid is ons meermaals opgevallen, nergens voor nodig Veel succes met bloggen en rechtspreken!

Lees ook:
– Een foto gebruiken? Vertrouw maar niet op Google
– Auteursrecht smoesjes: Google
– Rust er auteursrecht op Social Media content?
– Auteursrecht smoesjes: Social Media
– Inbreuk op auteursrecht door delen van foto op social media

Meer interviews met bloggers lezen? Dat kan!
– De bloggende bankier
– Beautygloss over bloggen, vloggen en ondernemen
– Meester Leonie over bloggen op Facebook