Eerlijke blog of reclame?
De discussie gaat er vaak over: tweets waarvoor mensen betaald krijgen, Facebook pages die moeten betalen om nog gezien te worden en Google die door cookies en andere zaken precies weet waar wij geweest zijn of wat we willen hebben. In deze categorie vallen ook de bloggers die zich laten betalen om een artikel te schrijven. Is dat niet vreselijk misleidend? Hieronder een juridische blik daarop
Reclame – oneerlijke handelspraktijk
De manier waarop reclame gemaakt mag worden is gedeeltelijk aan banden gelegd. Zo mag er bijvoorbeeld niet gelogen worden over het product, maar ook over wie de reclame nu werkelijk maakt, waar de reclame vandaan komt. Over dit laatste gaat dit artikel.
Mensen nemen graag beslissingen op basis van ervaringen en aanbevelingen van andere mensen. Dat weten marketeers en reclamemakers ook. Daar maken ze dan ook graag gebruik van, bijvoorbeeld door bekende twitteraars of bloggers te betalen voor een reclame-uiting. Zo’n reclame-uiting kan de indruk wekken een positieve referentie te zijn. Daardoor zullen consumenten het product eerder kopen dan wanneer ze weten dat het om reclame gaat. Als er dan niet bij vermeld staat dat het eigenlijk om reclame gaat, noemen we dat een oneerlijke handelspraktijk. De consument had tenslotte niet de juiste, eerlijke, informatie over de bron van de reclame. De reclame-maker, dus vaak het merk of de winkel die betaald heeft voor de publicatie, is er overigens verantwoordelijk voor wanneer niet duidelijk is dat het om reclame gaat.
LawStories in je mailbox?
Sponsored post, advertorial, reclame
Je kent het misschien wel uit tijdschriften. Een artikel dat toch een wat andere opmaak had dan de rest van het tijdschrift. Uiteindelijk bleek er dan klein en tussen haakjes advertorial of reclame boven te staan. Aan de tekst of opmaak van dat artikel heeft het tijdschrift niets gedaan. Op blogs zie je dit ook steeds vaker voorkomen. Echter is daar de opmaak altijd hetzelfde en wordt de tekst soms door de blogger zelf geschreven. Een goede blogger zet er bij dat het om reclame, gesponsorde post of anderszins betaalde content gaat. Het is dan namelijk niet werkelijke mening van de blogger die je leest, maar informatie die het merk graag naar buiten brengt. Soms in de vorm van een mening gegoten, omdat zorgt voor meer verkopen. Dat is op zichzelf ook geen probleem, zolang maar duidelijk is dat er voor die content betaald is.
Referenties, aanbevelingen en reviews
Wil dit dan zeggen dat je nooit zomaar je mening over een product kunt geven? Nee. Je bent altijd vrij je mening over een product te geven. Ook als je het gratis van de verkoper of het merk hebt gekregen. Waar het uiteindelijk om gaat is dat voor de lezer duidelijk is bij wie het bericht vandaan komt en hoe dit gecategoriseerd moet worden.
Over een gekregen product kan een schrijver al snel positief zijn omdat de negatieve elementen gedeeltelijk gecompenseerd worden door het feit dat het product gratis was, terwijl een gekocht product vaak anders en kritischer wordt bekeken: ‘Was dit een goede koop?’ ‘Zou ik het weer opnieuw kopen?’ ‘Was dit product zijn geld waard’. Het is daarom van belang dat de consument het weet wanneer de schrijver het product gratis heeft ontvangen. Dan is de tekst, mening, review of wat dan ook eerlijk weergegeven.
Wat vind jij ervan wanneer je merkt dat iemand betaald heeft gekregen om een bepaalde, positieve mening te geven? Zou dat uitmaken voor jouw beslissing om iets al dan niet te kopen?
Lees ook:
– Wet voor Bloggers
– Betaalde blogs en Google voeren oorlog
– Reclamecode Social Media
