Auteursrecht: Uploaden van openbaar beschikbaar werk is een inbreuk.
Auteursrecht geeft de maker van een werk het uitsluitend recht om dat werk openbaar te maken en te verveelvoudigen. Ofwel: alleen de maker mag bepalen of een werk gepubliceerd en gekopieerd mag worden. Embedden is geen kopiëren en is ook geen publiceren, omdat het blijft staan waar het staat en als het toch al toegankelijk was voor iedereen met een internetverbinding, wordt het ook niet ‘medegedeeld aan een nieuw publiek’. Een openbaar werk op je eigen servers en website plaatsen, dat is natuurlijk kopiëren, maar is het ook openbaar maken? Ja, zeg het Hof van Justitie in Luxemburg.
Licentie aan de een is nog geen licentie aan de ander
Een fotograaf had een foto in licentie gegeven aan een reismagazine die de foto op hun website plaatsten. Die foto was niet zodanig afgeschermd dat downloaden van de foto onmogelijk was.
Een leerling van een school in Duitsland downloade de foto en gebruikte deze ter illustratie in een werkstuk. Tot dusver niets aan de hand. Probleem is dat de school het werkstuk op de eigen servers plaatste en vervolgens via de eigen website weer openbaar gemaakt.
Daar had de fotograaf problemen mee. De rechters in Duitsland uiteindelijk ook, omdat ze zich afvroegen of het nou een ‘nieuwe mededeling aan het publiek’ zou zijn, door het opnieuw publiceren ervan.
LawStories in je mailbox?
Het werk stond openbaar op internet
De foto stond dus openbaar op een reiswebsite. Was daar zonder problemen te downloaden. De foto stond ‘onbeschermd’ op de website. Voor veel mensen een reden om te denken of vinden dat ze een foto dan gewoon mogen gebruiken.
Na deze uitspraak van het Hof van Justitie is het bye bye met het auteursrechtsmoesje ‘het stond gewoon op internet’.
Auteursrecht: Het in aanmerking genomen publiek
Of er sprake is van een nieuw publiek, hangt af van twee elementen:
- Handeling bestaande uit een mededeling van het werk
- Mededeling met gericht zijn op een (nieuw) publiek
Van een handeling is al sprake als het werk voor het publiek beschikbaar wordt gesteld. Van die handeling is hier dus wel sprake.
Publiek wil zeggen dat het een onbepaald en vrij groot aantal potentiële ontvangers zijn.
Op het internet richt zo’n handeling zich tot alle mogelijke gebruikers van de website waarop de foto is geplaatst.
Om verder nog van een mededeling aan het publiek te kunnen spreken, moet er sprake zijn van een een andere specifieke technische werkwijze (denk aan print vs digitaal) óf van een nieuw publiek. Een nieuw publiek is een een publiek dat door de auteursrechthebbende nog niet in aanmerking werd genomen toen hij toestemming verleende voor de oorspronkelijke mededeling van zijn werk.
Ofwel: de fotograaf dacht in dit geval dat alleen bezoekers van de reiswebsite de foto zouden zien. Dat publiek nam hij in aanmerking. Dat zijn niet dezelfde mensen die de schoolwebsite bezoeken.
Lees ook: Embedden is embedden en geen uploaden
Nieuw publiek
Geen andere technische werkwijze, maar mogelijk wel een nieuw publiek.
Volgens HvJ in Svensson (uitspraak over embedden) moest als het publiek het gehele internetpubliek gezien worden. Als een werk vrij op internet beschikbaar is, zonder drempels, dan kan iedereen met een internetverbinding dat werk bekijken. Door te embedden bereik je dan niet opeens een ander, nieuw, publiek. De maker/auteursrechthebbende moet dus iedereen met een internetverbinding in aanmerking nemen.
Als het werk toch al openbaar toegankelijk was en je iedereen met een internetverbinding in aanmerking moest nemen, is een publicatie op een andere openbare website dan wel een nieuwe openbaarmaking?
Ja, want door deze nieuwe beschikbaarstelling, kan de auteursrechthebbende geen toezicht meer houden op de oorspronkelijke mededeling van zijn werk.
Handhaving zou onmogelijk worden
Als het op een andere server en website plaatsen van het werk geen mededeling aan een nieuw publiek zou zijn, dan wordt de handhaving erg lastig, zo stelt het Hof van Justitie EU.
Er is dan namelijk toestemming gegeven voor de oorspronkelijke publicatie.
Tot zover niets aan de hand.
Een andere website downloadt het werk en uploadt deze naar de eigen server om te publiceren op de eigen website. Dat zou dan geen nieuwe mededeling zijn, omdat het werk ook al legaal openbaar te vinden is op de oorspronkelijke site.
Ook nog niet zoveel aan de hand.
Nu loopt de licentie voor de publicatie op de oorspronkelijke site af. Die site verwijdert de foto van de website en servers.
Het werk staat dan nergens meer met toestemming van de maker gepubliceerd.
De websites die eerst het werk hadden overgenomen, omdat het toen nog wel met toestemming gepubliceerd was, maken vanaf dat moment dan inbreuk op het auteursrecht van de maker.
Het auteursrecht is echter zo geregeld dat een maker vooraf moet kunnen bepalen wie zijn/haar werk mag verveelvoudigen en openbaarmaken. Dat zou op deze manier niet meer kunnen, omdat pas achteraf geconstateerd kan worden, nadat de licentie is verlopen, dat het werk zonder toestemming openbaar is gemaakt.
Als het werk embed zou zijn, zou met het verdwijnen van het werk op de oorspronkelijke site, het werk overal verdwijnen. Dat is het verschil.
Geen regel van uitputting
Een werk eenmaal openbaar gemaakt, zorgt nog niet voor uitputting van dat openbaarmakingsrecht. Ofwel: eenmaal openbaar, wil nog niet zeggen dat iedereen maar openbaar mag maken zonder toestemming.
Als we dus zouden zeggen dat het publiceren op die nieuwe website geen nieuwe openbaarmaking is, zou het eigenlijk wel een vorm van uitputting worden, aldus het Hof van Justitie EU.
Hyperlinks dragen bij aan een goede werking van het internet
Volgens het Hof van Justitie EU dragen hyperlinks en dus ook embeds, bij aan een goede werking van het internet. Een van de redenen waarom die wel zijn toegestaan.
Plaatsing van een werk op een website, zonder toestemming van de auteursrechthebbende, draagt niet in dezelfde mate bij aan de goede werking van het internet.
Passende vergoeding
Makers hebben recht op een hoog beschermingsniveau en een passende beloning voor het gebruik van hun werk. Dat is het uitgangspunt van het (Europese) auteursrecht.
Bovendien heeft een maker dus het recht om juist vooraf te mogen bepalen wie zijn of haar werk gebruikt. Makers moeten preventief kunnen ‘interveniëren tussen eventuele gebruikers van hun werk en de mededeling aan het publiek die deze gebruikers overwegen te doen, teneinde deze mededeling te verbieden’.
Het Hof van Justitie bevestigt hier nog een keer dat er dus geen sprake kan zijn van een maker die eerst zou moeten waarschuwen, voor er een schadevergoeding gevorderd wordt.
Het auteursrechtsmoesje: “Je had me moeten waarschuwen” gaat dus écht niet op. Vraag altijd vooraf om toestemming of maak gebruik van een uitzondering zoals het citaatrecht of maak gebruik van een bron waarbij er vooraf wordt aangegeven onder welke voorwaarden content gebruikt mag worden.
Inbreuk op auteursrecht
Downloaden en weer uploaden is dus een inbreuk op het auteursrecht. Niet alleen omdat het een verveelvoudiging is, maar ook omdat het een nieuwe openbaarmaking is.
Verrassend? Niet dat het een inbreuk is, maar misschien wel dat het een nieuw publiek is.
Last van een inbreukmaker? Stuur dan een sommatiebrief!
